Aeroplani i asaj mbrëmjeje dukej si një shigjetë e bardhë e gatshme të përshkonte errësirën, ndërsa aeroporti murmurinte me tingujt e shpalljeve dhe zhurmën e valixheve që tërhiqeshin pas njerëzve që po nxitonin drejt portave. Unë dhe Elira qëndronim pranë xhamit të madh në fund të sallës së nisjeve, aty ku drita e perëndimit binte…
Month: September 2025
Kur zemra tha “po”, por jeta tha “jo
Ajo verë dukej sikur kishte premtuar gjithçka. Dielli shkëlqente më i ngrohtë se kurrë, rrugicat e qytetit gumëzhinin nga zhurma e jetës, dhe unë, mes gjithë asaj zhurme, e gjeta atë. Elira. Një emër i thjeshtë, por që për mua u kthye në tingullin më të bukur që do të dëgjoja ndonjëherë. Nuk ishte takim…
“Kujtimet që nuk më lënë të fle”
Drita e vogël mbi sobë më rri ndezur gjithë natën, jo për ndonjë arsye praktike, por sepse më jep idenë e një zjarri të vogël në një kamp të humbur. Shkëlqimi i saj i butë më mban shoqëri kur ora kalon nga dy në tre, e pastaj nga tre në katër, e unë ende numëroj…
“Dashuria që iku me trenin e fundit”
Mbrëmjet e stinës së vjeshtës gjithmonë kishin një ngrohtësi të çuditshme në qytetin e vogël ku unë u rrita. Rrugët mbusheshin me erën e gjetheve të rëna dhe me tingullin e largët të trenit që kalonte dy herë në ditë. Ai tren ishte më shumë sesa një mjet udhëtimi. Ishte shenja e ndryshimit, e nisjeve…
Një shtëpi plot kujtime
Kur u ktheva te shtëpia e vjetër në fund të rrugicës me gështenja, ajri kishte erën e sapunit të gjyshes dhe të fletëve të lagura. Çatia e plasaritur i ngjante një balloreje që kishte parë shumë stinë, e oborri i vogël me limonin në qoshe më përshëndeti me gjethe të dridhura në erën e pasdites….
Çdo ditë, si dita e parë
Nga dritarja e dhomës sonë shihja oborrin e mbushur me petalet e para të pranverës. Ishte një mëngjes i thjeshtë, por për mua kishte një peshë të veçantë. Në atë shtëpi, çdo ditë fillonte me një përshëndetje që më kujtonte ditën e parë kur u njohëm. Dhe ishte e pabesueshme sesi, pas kaq vitesh, unë…
Dashuri që nuk plaket me vitet
Në një qytet të vogël buzë liqenit, ku stinët pasqyroheshin në ujin e qetë si në një pasqyrë të padukshme, jetonin Mira dhe Arbeni. Ishin martuar në një kohë kur jeta dukej më e thjeshtë, por ëndrrat më të mëdha. Të dy ishin rritur në të njëjtën lagje, kishin ndarë bankën në shkollë, kishin qeshur…
Sekretet e një martese të lumtur
Kur Elira dhe Arbeni festuan 30-vjetorin e martesës së tyre, shumë të ftuar u afruan për t’i pyetur: “Cili është sekreti i një martese të lumtur?” Ata buzëqeshnin dhe shpesh i shikonin njëri-tjetrin përpara se të jepnin një përgjigje. Për të tjerët dukej një pyetje e thjeshtë, por për ta, ishte një udhëtim i gjatë…
Kur fjala “përjetë” mori kuptim
Ishte një pasdite e qetë pranvere kur Elira dhe Arbeni u ulën në stolat e drurit të parkut të qytetit të vogël ku ishin rritur. Dielli po binte lehtë mbi degët e pemëve dhe era sillte aromën e luleve të sapoçelura. Për shumë njerëz, ky park ishte thjesht një vend për të kaluar kohën, por…
Një letër e harruar, një dashuri e gjallë
Në një qytet të vogël buzë detit, ku valët përplaseshin çdo mëngjes mbi gurët e lashtë të molit, jetonte Elira, një mësuese letërsie që e kishte jetën të rregullt, por shpesh bosh nga emocionet që ajo vetë i mësonte nxënësve të ndjenin përmes vargjeve e romaneve. Ajo kishte pasion librat, bibliotekën e vogël të qytetit…