Nuk është e lehtë të shkruash për një ndjenjë që djeg, por që nuk të takon ta mbash. Dashuria shpesh përshkruhet si një bekim, por ndonjëherë ajo shfaqet në forma që të vënë në provë, të bëjnë të pyesësh veten dhe të testojnë kufijtë e moralit e të shpirtit. Historia ime është një nga ato…
Year: 2025
“Kur shpirtrat takohen, por nuk bashkohen”
E takova në një vend që nuk premtonte asgjë të jashtëzakonshme: në një zyrë të heshtur, ku letra e vjetër kishte aromën e saj të veçantë dhe skaneri nxirrte një zhurmë të butë, sikur të merrte frymë. Që nga dita e parë, sytë e tij më dukeshin të njohur, si dritaret e një shtëpie ku…
“Puthja që nuk u kthye kurrë”.
E mbaj mend ende stolin e drunjtë nën qershinë pranë stacionit të autobusit, atë të të mërkurave kur qyteti nxirrte nga vetja aromën e bukës së ngrohtë dhe të letrës së lagur. Ishte një pasdite e vonë tetori, me re të kaltra që dukeshin si letra të palosura mbi qiellin e Tiranës. Unë po prisja…
“Dashuri që mbeti vetëm në letra”
Kur hapa kutinë e këpucëve të vjetër, ngjyrë blu e zbehur, kapaku kërciti si një frymëmarrje që rikthehet pas viteve të gjata. Brenda, nën një fjongo të hollë sateni që e kisha lidhur dikur pa e ditur se po vulosja një kapitull, ishin letrat e mia. Letrat tona. Të palosura me kujdes, me qoshe të…
Lamtumira pa fjalë
Nuk e kisha menduar kurrë se një ditë do të më duhej të tregoja një histori të tillë. Një histori ku fjala më mungoi, ku buzët e mia nuk patën forcë të shqiptonin as një “lamtumirë”. Dhe megjithatë, ndoshta pikërisht kjo e bëri atë moment të përjetshëm. Ka lamtumira që shoqërohen me lot, të tjera…
“Një këngë që kujton gjithçka”.
“Ka këngë që i hapin dritaret brenda nesh,” më tha dikur gjyshja, duke rrëshqitur gishtin mbi një pllakat mëndafshi ku ishte qëndisur një lule e vjetër. “Ti s’i dëgjon me veshë, por me kujtesë.” Atëherë qesha si adoleshente që ishte e bindur se memoria ishte vetëm fotografi të hedhura në një album. Sot, duke u…
“Dashuri në kohën e gabuar”
E kujtoj ende qartë ditën kur e pashë për herë të parë. Ishte një pasdite e zakonshme pranvere në Tiranë, kur dielli e shndërronte rrugën kryesore në një skenë të artë dhe njerëzit nxitonin me çantat në duar, secili duke ndjekur rutinën e vet. Unë po prisja një mik tek kafeneja pranë fakultetit, kur ajo…
“Puthja e fundit në aeroport”.
Aeroplani i asaj mbrëmjeje dukej si një shigjetë e bardhë e gatshme të përshkonte errësirën, ndërsa aeroporti murmurinte me tingujt e shpalljeve dhe zhurmën e valixheve që tërhiqeshin pas njerëzve që po nxitonin drejt portave. Unë dhe Elira qëndronim pranë xhamit të madh në fund të sallës së nisjeve, aty ku drita e perëndimit binte…
Kur zemra tha “po”, por jeta tha “jo
Ajo verë dukej sikur kishte premtuar gjithçka. Dielli shkëlqente më i ngrohtë se kurrë, rrugicat e qytetit gumëzhinin nga zhurma e jetës, dhe unë, mes gjithë asaj zhurme, e gjeta atë. Elira. Një emër i thjeshtë, por që për mua u kthye në tingullin më të bukur që do të dëgjoja ndonjëherë. Nuk ishte takim…
“Kujtimet që nuk më lënë të fle”
Drita e vogël mbi sobë më rri ndezur gjithë natën, jo për ndonjë arsye praktike, por sepse më jep idenë e një zjarri të vogël në një kamp të humbur. Shkëlqimi i saj i butë më mban shoqëri kur ora kalon nga dy në tre, e pastaj nga tre në katër, e unë ende numëroj…